Na het zien van een film over twee hoog gevoelige kinderen werd hij aan het denken gezet. Hij had zich als kind altijd anders gevoeld en sinds kort wist hij dat er een naam voor zijn anders voelen was: Highly Sensitive Person. Hij had vol verbazing een boek gelezen waarin een HSP-jongen werd beschreven en hij had zich volledig in die jongen herkend. De schrijfster had hem kunnen observeren en had hetzelfde boek geschreven.
Als kind had hij de indrukken van buitenaf heftiger ervaren dan andere kinderen. Om zich te beschermen tegen al die indrukken creëerde hij zijn eigen wereld waarin hij zich veilig voelde en die hem gelukkig maakte. Hij kon volledig in die wereld opgaan waardoor hij vaak onbereikbaar was voor anderen. Hij had niemand nodig, want hij was niet alleen in zijn eigen wereld. Er waren altijd groene weilanden vol met kleurig bloeiende bloemen die heerlijk roken. Er vlogen elfjes en feeën rond en de kabouters woonden in hun rood met wit gestipte paddenstoelen. Hij was de prins op het witte paard die keer op keer de prinses wist te veroveren, waarna ze nog lang en gelukkig in hun witte sprookjeskasteel gingen wonen.
Nadat mama hem voor het slapen gaan een verhaaltje had verteld over kabouter Piet lag hij nog uren wakker, drukte zijn beer, die hij Joja had genoemd, tegen zich aan en tuurde naar de trap, wachtend tot zijn ouders ook naar bed zouden komen, want hij was bang in het donker. Op een avond kwam er opeens een nijlpaardje in driedelig pak de trap op lopen waarvan hij zo schrok, dat hij jarenlang met zijn hoofd onder de dekens had geslapen, bang dat het nog eens zou terugkomen.
Toen hij 6 jaar was geworden zei zijn moeder: ‘Ga maar buiten spelen’. Hij antwoordde: ‘Nee, dat mag niet van oma’. Maar oma was al een tijdje geleden gestorven. Uiteindelijk waagde hij de stap en stapte naar buiten, de wijde wereld in die toen nog gewoon een straat was.
Hij groeide op tussen haast allemaal meisjes en snapte niks van ruwe spelletjes die jongens deden. Hij snapte niks van vechtende, boeren- en schetenlatende jongens. Hij voelde zich veel beter op zijn gemak bij meisjes. Hij ging op scouting, omdat zijn ouders dat wilden, maar hield het maar twee weken vol, dit was niet zijn wereld. Hij las alle sprookjesboeken die in de bibliotheek te vinden waren, waardoor zijn fantasiewereld nog meer werd gevoed.
Op een dag liet hij een vriendinnetje toe in zijn wereld. Hij vertelde haar honderd uit hoe zijn wereld eruitzag en het meisje ging met hem mee. ’s Zomers bouwden ze een tentje op het grasveldje van de tuin van zijn ouders, waarin ze urenlang doorbrachten, veilig en beschermd voor de buitenwereld. Ze speelden The Wizard of Oz na, dé film bij uitstek die zijn ideale wereld vorm gaf. Ze gaven elkaar kusjes en de wereld was ideaal. Dit in schril contrast met de echte wereld die hard was. Hij wilde niet leven in die harde wereld, hij wilde leven in zijn eigen wereld.
De jaren van prille jeugd vlogen voorbij en langzamerhand werd het jongetje een puber en vergat wat zo belangrijk voor hem was: zijn eigen wereld.
Hoe zag jouw wereld eruit toen je nog kind was?
Jos Beerens's Blogs 