RSS feed

Tagarchief: jeugd

Zijn eigen wereld (deel 2)

Geplaatst op

Ik kreeg een liedje…

Walking in the air, floating the sky…
Floating in the air…

We’re walking in the air
We’re floating in the moonlit sky
The people far below are sleeping as we fly

We’re holding very tight
I’m riding in the midnight blue
I’m finding I can fly so high above with you

Far across the world
The villages go by like trees
The rivers and the hills
The forest and the streams

Children gaze open mouth
Taken by surprise
Nobody down below believes their eyes

We’re surfing in the air
We’re swimming in the frozen sky
We’re drifting over icy
mountains floating by

Suddenly swooping low on an ocean deep
Arousing of a mighty monster from its sleep

We’re walking in the air
We’re dancing in the midnight sky
And everyone who sees us greets us as we fly

Train featuring Ashley Monroe – Bruises

Geplaatst op

Haven’t seen you since high school
Good to see you’re still beautiful
Gravity hasn’t started to pull
Quite yet- I bet you’re rich as hell

One that’s five, and one that’s three
Been two years since he left me
Good to know that you got free
That town I know is keeping you down on your knees

Chorus:
These bruises
Makes for better conversation
Loses the vibe that separates
It’s good to let you in again
You’re not alone in how you’ve been
Everybody loses-we all got bruises
We all got bruises

Have you seen him?
Not in years
How ‘bout her?
No, but I hear
She’s in Queens with the man of her dreams
Funny, back then she said that about you
Que sera, you’ll never guess who I saw
Remember Johnny B?
Remember him? We’re best friends practically
Let’s do the soon again… ten years is that what it been?
Can’t believe how time flies by
Leaving you makes me wanna cry

Chorus:
These bruises
Make for better conversation
Loses the vibe that separates
It’s good to let you in again
You’re not alone and how you’ve been
Everybody loses
We all got bruises
We all got bruises

I would love to fix it all for you
I would love to fix you too
Please don’t fix a thing-whatever you do

These bruises
Make for better conversation
Loses the vibe that separates
It’s good to know you got a friend
And to remember now and then
Everybody loses

These bruises
Make for more better conversation
Loses the vibe that separates
It’s good to let you in again
You’re not alone in how you’ve been
Everybody loses

Everybody loses
Everybody loses
We all got bruises
We all got bruises
We all got bruises

Je t’aime. Mon non plus.

Geplaatst op

Toen ik 13 jaar was had ik een vriend die Jos heette, net als ik. Zijn vader was leraar Nederlands op mijn school, hij had altijd zo een bruinleren gilette aan. Ik zat in HAVO 1. Ik kwam vaak bij Jos thuis. Het was 1977. Zijn ouders waren zo’n typisch jaren zestig gezin. Ex hippies. Het was altijd een rommeltje in dat huis. Alles kon. Gezellig zootje.

Niet wat ik gewend was van thuis uit waar het altijd netjes en opgeruimd was. Jos had een broer: Frank. Frank was een jaar of 3 ouder dan Jos. Frank speelde gitaar en dat vond ik cool.

Frank had een singletje gekocht: Je t’aime, mon non plus van Serge Gainsbourg en Jane Birkin. Het lied werd een internationale hit, hoewel het in vele landen was verboden omwille van de expliciet seksuele getintheid.

Voor het eerst hoorde ik mensen de liefde bedrijven op muziek, terwijl ik nog helemaal niet wist wat seks inhield. Ik vond het raar maar wel heel spannend.

Frank had echter de vinyl plaat kort na aankoop per ongeluk op een radiator gelegd waardoor het begin van het lied niet afspeelbaar was, omdat het vinyl gebogen was. Daarom had Frank het aan Jos gegeven.

Jos zette het singletje op ongeveer de helft op. Serge en Jane waren toen al midden in het liefdesspel bezig. Kreunden en steunden.

Pas jaren later heb ik het nummer vanaf het begin gehoord en wist toen pas dat voorspel ook bij seks hoort.

Ik hou van je
oh, ja ik hou van je
ik al evenmin
oh, mijn geliefde
als de besluiteloze golfslag
ga ik, ga ik en kom ik
tussen je lendenen
en ik
trek me terug,

ik hou van je, ik hou van je
oh, ja ik hou van je
ik al evenmin
oh mijn geliefde
jij bent de golfslag, ik het naakte eiland
je gaat en je komt
tussen mijn lendenen
je gaat en je komt
tussen mijn lendenen
en ik
keer weer naar jou,

ik hou van, je ik hou van je
ik al evenmin
oh, mijn geliefde
als de besluiteloze golfslag
ik ga ik ga en ik kom
tussen je lendenen
en ik
trek me terug

je gaat en je komt
tussen mijn lendenen
je gaat en je komt
tussen mijn lendenen
en ik
keer weer naar jou-

ik hou van je ik hou van je
oh, ja ik hou van je
ik evenmin
oh mijn geliefde
Het minnespel kent geen uitweg
ik ga en ik kom
tussen je lendenen
ik ga en ik kom
en ik trek mij terug
nee !
kom nu !

Zijn eigen wereld. (deel 1)

Geplaatst op

Na het zien van een film over twee hoog gevoelige kinderen werd hij aan het denken gezet. Hij had zich als kind altijd anders gevoeld en sinds kort wist hij dat er een naam voor zijn anders voelen was: Highly Sensitive Person. Hij had vol verbazing een boek gelezen waarin een HSP-jongen werd beschreven en hij had zich volledig in die jongen herkend. De schrijfster had hem kunnen observeren en had hetzelfde boek geschreven.

Als kind had hij de indrukken van buitenaf heftiger ervaren dan andere kinderen. Om zich te beschermen tegen al die indrukken creëerde hij zijn eigen wereld waarin hij zich veilig voelde en die hem gelukkig maakte. Hij kon volledig in die wereld opgaan waardoor hij vaak onbereikbaar was voor anderen. Hij had niemand nodig, want hij was niet alleen in zijn eigen wereld. Er waren altijd groene weilanden vol met kleurig bloeiende bloemen die heerlijk roken. Er vlogen elfjes en feeën rond en de kabouters woonden in hun rood met wit gestipte paddenstoelen. Hij was de prins op het witte paard die keer op keer de prinses wist te veroveren, waarna ze nog lang en gelukkig in hun witte sprookjeskasteel gingen wonen.

Nadat mama hem voor het slapen gaan een verhaaltje had verteld over kabouter Piet lag hij nog uren wakker, drukte zijn beer, die hij Joja had genoemd, tegen zich  aan en tuurde naar de trap, wachtend tot zijn ouders ook naar bed zouden komen, want hij was bang in het donker. Op een avond kwam er opeens een nijlpaardje in driedelig pak de trap op lopen waarvan hij zo schrok, dat hij jarenlang met zijn hoofd onder de dekens had geslapen, bang dat het nog eens zou terugkomen.

Toen hij 6 jaar was geworden zei zijn moeder: ‘Ga maar buiten spelen’. Hij antwoordde: ‘Nee, dat mag niet van oma’. Maar oma was al een tijdje geleden gestorven. Uiteindelijk waagde hij de stap en stapte naar buiten, de wijde wereld in die toen nog gewoon een straat was.

Hij groeide op tussen haast allemaal meisjes en snapte niks van ruwe spelletjes die jongens deden. Hij snapte niks van vechtende, boeren-  en schetenlatende jongens. Hij voelde zich veel beter op zijn gemak bij meisjes. Hij ging op scouting, omdat zijn ouders dat wilden, maar hield het maar twee weken vol, dit was niet zijn wereld. Hij las alle sprookjesboeken die in de bibliotheek te vinden waren, waardoor zijn fantasiewereld nog meer werd gevoed.

Op een dag liet hij een vriendinnetje toe in zijn wereld. Hij vertelde haar honderd uit hoe zijn wereld eruitzag en het meisje ging met hem mee. ’s Zomers bouwden ze een tentje op het grasveldje van de tuin van zijn ouders, waarin ze urenlang doorbrachten, veilig en beschermd voor de buitenwereld. Ze speelden The Wizard of Oz na, dé film bij uitstek die zijn ideale wereld vorm gaf. Ze gaven elkaar kusjes en de wereld was ideaal. Dit in schril contrast met de echte wereld die hard was. Hij wilde niet leven in die harde wereld, hij wilde leven in zijn eigen wereld.

De jaren van prille jeugd vlogen voorbij en langzamerhand werd het jongetje een puber en vergat wat zo belangrijk voor hem was: zijn eigen wereld.

Hoe zag jouw wereld eruit toen je nog kind was?