Leven.
Leven gaat door.
Dierbaren ontvallen ons.
Leven is mooi.
Leven is klote.
Leven is mooi.
Huilen om dierbaren.
Leven is mooi.
Toch?
Mijn vader. Ik lijk steeds meer op jou.
Maandelijks archief: december 2012
2012 herzien
The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2012 annual report for this blog.
Here’s an excerpt:
600 people reached the top of Mt. Everest in 2012. This blog got about 2.500 views in 2012. If every person who reached the top of Mt. Everest viewed this blog, it would have taken 4 years to get that many views.
Snuffie de Hamster
Snuffie
Begin 2001 kochten we een hamster. De hamster kreeg van de kinderen de naam Snuffie. Snuffie was lief. Heel lief. Snuffie kostte 5 gulden. Zijn kooi, met allerlei huisjes en bochten van de vloer naar de buffetkast kostte 150 gulden. Snuffie werd goed verzorgd. Hij had zijn natje en zijn droogje. Dochterlief was toen 7 en zoonlief 4. We hadden pas ons tweede huis gekocht. Het was een gezellige beestenboel, samen met Benji, onze schapendoes en het tropisch aquarium.
Op een morgen, twee en een half jaar later, keken we in de kooi van Snuf. Hij lag, schijnbaar levenloos, in een huisje bovenin zijn doolhof. De kinderen moesten we nog uit bed halen. Het zou natuurlijk een drama worden als we het zouden vertellen als ze naar beneden kwamen, vlak voor ze naar school moesten. Tactvol, als ouders nog kunnen zijn tegen kleine kinderen, verborgen we het aankomende drama voor ze. Ik ging werken. Ankarin bracht de kids naar school.
Bij terugkomst bleek Snuffie nog lichtjes te ademen. Heel af en toe bewoog hij nog een beetje. Ankarin lichtte mij daarover in via de telefoon (SMS en Whatsapp bestond toen nog niet…). We besloten om Snuffie naar de dierenarts te brengen voor verdere diagnose.
Daar aangekomen bleek dat Snuffie uitdrogingsverschijnselen had en een langzame dood zou sterven. Om dat te voorkomen stelde de dierenarts voor om hem een spuitje te geven om hem uit zijn lijden te verlossen. Dat vonden we een goed idee. Hij rekende af voor 35 euro.
We hebben met ons hele gezin ’s avonds Snuffie begraven in een kartonnen doosje, met tekeningen van de kinderen erbij. Hij had een fijn leven gehad. Helaas maar kort. Twee en een half jaar is hij geworden. Maar voor een hamster is dat best lang.
Wat zou jij doen als je wist dat je nog twee en een half jaar te leven had?
Tamagotchi vrienden.
Sinds begin vorig jaar heb ik een hele hoop Tamagotchi vrienden op Social Media erbij gekregen. Ik verzorg ze goed en koester ze zoveel mogelijk. Het is niet zo moeilijk om voor een Tamagotchi vriend of vriendin te zorgen. Af en toe geef je ze wat leesvoer, advies, een grappig antwoord of een oprecht compliment.
De meeste Tamagotchi’s, in de vierkante ava’s, blijven gezellig bij je, maar heel af en toe haken ze af. Waarschijnlijk omdat ze een regeltje van maximaal 140 tekens hebben gelezen dat ze niet leuk hebben gevonden of omdat ze mijn gezelschap gewoon zat zijn. De Tamagotchi gaat dan dood. Maar al snel verschijnen er nieuwe en meestal nog veel aardigere.
Ik praat tegen ze. Ze praten terug. Meestal. Niet altijd. Als een Tamagotchi het hoog in zijn of haar bol heeft praat hij/zij niet terug, want hij/zij vindt dat wel stoer. De stoere Tamagotchi blijft wel aan je hangen, want dat is goed voor zijn/haar imago, maar eigenlijk wil hij/zij niet meer gevoed worden en kan zichzelf in stand houden.
Er zijn maar een handvol Tamagotchi’s waarvoor ik echt een warm hart heb. En ik merk dat dat wederzijds is. En juist die worden echte vrienden. Voor het leven.
Tamagotchi (bron: Wikipedia)
Het is vrij eenvoudig om voor een Tamagotchi te zorgen. Nadat de Tamagotchi is aangezet verschijnt een klein ei op de display en na enige tijd komt dit uit. Het wezentje dat uit het ei komt, kan verzorgd worden door op de drie knopjes te drukken. Zo kan men de Tamagotchi voeden, er mee spelen, het licht aan en uit doen (Tamagotchi’s slapen het liefst in het donker), medicijnen geven als de Tamagotchi ziek is, de leefruimte opruimen, straffen voor slecht gedrag en leeftijd, gewicht, honger, geluk en discipline controleren. De Tamagotchi kan de eigenaar ‘roepen’ (dat is: piepen) als hij iets nodig heeft. De Tamagotchi wordt ouder en groeit op. Hoe is afhankelijk van de kwaliteit van de verzorging.
Tamagotchi’s hebben vier groeifasen: baby, kind, tiener en volwassene. Traditioneel zijn er twee type tieners (een resulterend uit goede verzorging en een uit slechte verzorging) en zes typen volwassene (drie uit elk tienertype). Er zijn ook zogenaamde verborgen karakters, die verkregen worden door op een speciale manier met de Tamagotchi om te gaan. Tamagotchi zijn sterfelijk. Hun levensduur varieert van een paar dagen tot een paar weken, afhankelijk van de wijze waarop ze verzorgd worden.
Jos Beerens's Blogs 